Süt dişleri çıkıyordu henüz kalemin..
Nevrim döndü,
Sonra sendeledim,
İlhamım coştu deyince ellerin.
Artık imgeler fevri, kelimeler asi
Bedenleri tutsak, ruhları alabildiğine
azad iki albatros, Sedat ve Kazım Ulaş'a...
Onlar Allah'ına kadar özgürler ana;
Albatrosun kanatları sığmaz zindana!
Şiirin tunçtan sesi; Ferhat Tunç'a..
Mazlumun iniltisi ney diye dinlenirken,
Sen hançere yırttın..
Çocukların çığlıklarına dem tutulurken,
Tanrı'ya sen kafa tuttun.
Ey karşısında vecitli saatler yaşadığım eski dostum kâğıt! Ne zaman dertlerime kulak verecek, ne zaman kafamdakilere mâkes olacaksın?
Jurnal 1.Cilt, Cemil Meriç
Ne sancılar çektin sen,
Kim demiş sen odunsun!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!