Sen ki!
Kalbimin derinliklerinde açan gonca gülün tomurcuğu, kaynağısın
Sen ki!
Ayaz gecelerde,ıssız duvar diplerinde yatan kimsesizlerin dayanağısın
Sen ki!
Sevgiye hasret kalan sıladaki gariplerin gözlerinden damlayan gözyaşlarının dayanağısın
ömrünün son demiydi
sordu eşi,dostu;
ne yaptın bunca zaman
nasırlı elleriydi
onlara uzanan
dedi;
Yağmur damlasına döndüm
Üşüyorum sırılsıklam
Güneşi gönlüme gömdüm
Nurunda namazım kılam
Bir baykuşun viranesiyim
Hiç bana yar olmadın
Hep başkasında idi gönlün
Bir değil, her seferinde
Kapımın önünden döndün
Masumiyetin tenine
Öpücük kondurdum
Şehvetin soluğunu sapıttım
Vahşetin kanını emdim
Soğukkanlılığını dondurdum
''Oku''dedi,ben de başladım okula
Tabi oldum öğretmenime,O/Kula
Neşe ile başladım ilk derse
O/Kul ile ulaştım doğru adrese
Ev ile O/Kul arasında bir mekik
Yanlışlarımı ediyorum durmadan tetkik
Seninle,nasip olmadı şarkı bestelemek
Olmadı ki,dikenli bahçende gül destelemek
Hiç bir kafiyeye sığmadı,sığmıyor kalıbın
Dar gelse bari,gam değil güftelemek
Hep ayrılıktı şarkılarında seçtiğin tarz
Bir baba,bir oğul
Mahalleye kan kusturur
Sessiz kalır iken çoğul
Kansızlığı kim susturur
Her ev gece kondu
Yıkın yıkın emirleri
o kadar çöpü yığdın önüme
dersin;
ya topla ya kokla
aman vermedin ömrüme
elinde ben bir kukla
ne oynatırsın ne oynattırır
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!