herşeyim hiçbir şeyim...
“Bir öyküdür herkesin öz yaşamı... Belki de onlarca öykü..Ne önemi var nerede doğduğumuzun... Ne fark eder yaşımız kaç... Duygularımız, düşüncelerimiz, yüreğimizdir bizi tek kılan... Bazen bir top ateş düşüp, bazen yağmurlar yağdıran... Ama hep, içsel çocuğu yaşatan... Hayallerimiz, düşlerimiz, umutlarımızla, insanız biz…”
kapısını açarım sessizliğin
ışık önce girer sesten
bir kayalığı emer ay
yarım kalmış öpmelerin ateşi
söğüt göğsünde taşır
Nilovna “Ana” Ruhu dolaşır içimde… Durmadan
seksek örerim torunlarıma
yalnızlığın içine düşmüş başka başka çocuklara
manzaralar işlerim her ilmeğine
haydi gelin yurdumun çocukları
yorgunum
tabiat ana
bir yudum şiir sun
adı sonbahar olsun
canlansın renklerimiz
coşalım kıvançla...
bahçe diktim ay yüzüne
geceden
üç tomurcuk ateş düştü sabaha
biri güneş
biri çiçek
bir çocuk
dalarsınız bir anda denizin koynuna
suyla dolar kulaklarınız
tıkanırsınız
kabuk bağlamıştır söylemlerin acısı
sızlar tüm dokularınız
ama beni sevmeyenlere göstermem ağladığımı...
bir ceylan koşardı her sabah pınarına
gözyaşı suyunda durulurdu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!