Üsküdar’a gitmek nasip olmasın
Kadıköy’e vapur sandal kalkmasın
yüreğim atmadan can tende kalsın
Bi ben bir İstanbul sensiz yaşanmaz
Emirgan'a ayaklarım basmasın
Gözlerine kapılıp dalma uzaklara
İçindeki o sesi dinleme sakın
Unutma sözlerin bittiği yeri
Ne yaparsan yap AmA
Özleme beni…
Ogul;
Koynumdan alıp seni
Asker ettiler
Vatan sağ olsun dedim
Alıp gittiler
Benim nazlı kuzumu
İnandığım gözlerindi
Sözlerini mühürlerdi
Gözlerin yüreğimi
Dokunmadan severdi
İnandığım gözlerindi
Yıldızlar kadar uzakta atıyor kalbin
Bir yerlerde bir şekilde yaşıyorsun sen
Çok sevindiğinde
her üzüldüğünde
Ellerimi ellerinde arıyorsun sen
Avuçlarını sıkıp biliyorsun Neden
Gözlerim olmasaydı
Ya görmeseydim seni
Bi yüreğim sancısaydı
Düşünseydim geçmişi
Ya o gece gelmeseydim
Seni o gün görmeseydim
türkülerin arasında sazım gibi kalasın yar
ellerim gibi benim hep yanımda olasın yar
gönlümün tellerinden sözüme ses olasın yar
öyle öyle sevki aşka ibret olasın yar
daha nasıl nasıl sevsem
benden beter olasın yar
Yarı yolda bırakmadım kimseyi
Eteğime taş toplayıp gezmedim
Toprak gibi çektim acım içime
Hesap ile gözyaşımı silmedim
Toprak gibi çektim acım içime
Gözüm yandı gözyaşım var demedim
Soluğun oldum yele verdin
Yağmurun oldum sele verdin
Ben dururken elleri sevdin
Yaaaaaaaaar zalim yaaar
Çiçeğin oldum dalda bıraktın
Bak şu ŞAİR'in ettiğine;
Aynı ama ayrı şiirlerden geliyorduk
bu yüzden anlamsızdık…
Ben değil kelimeler tanıdı seni ve şimdi aynı şiirde iki dize diz, biz bize.
189 dan neden 20 küsüre düstü
189 şiir den neden 20 küsüre düstü
Merhaba
Neden şiirlerinizin sayısı azaldı acaba