Rey Yok Şiiri - Ozan Arif

Ben köylüyüm beni hiçe,
Sayanlara rey yok rey yok.
Kanımızı içe içe,
Doyanlara rey yok rey yok.

Ula bizi aptal sayıp,
Çağ atladık demek ayıp,
Memleketi yağmalayıp,
Soyanlara rey yok rey yok.

Seçimlerde kapımı aç,
Ondan sonra beş sene kaç,
Yağma yoktur bizi muhtaç
Koyanlara rey yok rey yok.

Zekası kıt kütüklere,
Şahsiyeti yitiklere,
Süslü püslü nutuklara,
Beyanlara rey yok rey yok.

Mesela şu bizim beye,
Meryem için mezar niye
Hem cami hem kiliseye
Uyanlara rey yok rey yok.

İstanbul’a Rumlar varsın,
Yeni Patrikhane kursun.
Ayasofya kitli dursun
Diyenlere rey yok rey yok.

Kandıramaz artık beni,
Oyuncak mı İslam dini,
Kendi şalvar kızı mini,
Giyenlere rey yok rey yok.

Ece, Neco, Çoban Sülü,
Paşa dölü maşa dölü
Yeter artık yıllar yıllı,
Yiyenlere rey yok rey yok.

Arif der ki aklım ermez,
Aklı olan oy moy vermez,
Bir postallı görür görmez
Tüyenlere rey yok rey yok