Revan Şiiri - Bekir Aydoğan

Gül…
Kokusu senle hayat bulan,
İçinde sen olan,
Tenin kokan,
O güzel gül…
Gönlümün ulaşamadığı revan.
Sen…
Lalenin habibi…
İslamın gülü…
Ey çölün çiçeği,
Ey gönül kelebeği,
Ey aşıkların en yücesi,
Ey sabır abidesi…
Gönlümün ulaşamadığı revan.
Sen…
Sevinç ve coşkuyla yürüyen,
Ezalara sabreden,
Cefalara göğüs geren,
Ey mübarekler Hazreti,
Ey gönüller efendisi,
Ey yaratılan isimlerin en güzeli,
Hz.Muhammed Mustafa…
Ey eminler emini,
Gönlümün ulaşamadığı revan.
Sen…
Namaz namaz edası ile…
Sünneti seniyesiyle,
Salat-u selam-u ile…
Ümmetinin gölgesi,
Ümmetinin gözyaşı
Ümmetinin ümidi,
Ümmetinin sırdaşı,
Ümmetinin arkadaşı,
Ümmetinin şefaat muradı.
Gönlümün ulaşamadığı revan.
Sen…
Ey cennet-i Ala bekçisi,
Firdevs’in müjdecisi.
Ey cehennemin serinliği,
Sıratın takipçisi.
Ey Ab-ı hayat güzelliği,
Kevser’in varisi,
Ey ulu sancağın sahibi,
İlahinin kıramadığı zat.
Ey şefaat şefaat diye nida eden,
Ümmetini örtmeye çırpınan,
Ey bi-günah,
Habibullah…
Gönlümün ulaşamadığı revan.
Sen…
Peygamberliğini sezen Bahira’ya,
Seni ağırlayan Eyüp Sultan’a,
Uhut, Herdek şehitlerine,
Bedir aslanlarının pençesine,
Sadık dostun Ebu Bekir’e,
Adalet ve Ömer İbn Hattab’a,
Allah’ın kılıcı Ali’ye,
Seni görebilen sahabe ehlinin cümlesine…
Gönlümün ulaşamadığı revan.
Sen…
Ahir zaman içinde yaşayan ben…
Ahir ümmetin için…
Şefaat Şefaat Şefaat….
Şefaat ya Resulullah…