bi şeyler söyleyecek gibi bakıyorsun yüzüme
şiirim kuruyana kadar öpmek geliyor içimden, şu suskun ağzını
eskiyen anılarla yüklenmiş kuru-yük gemileri gidiyor o dem
acemi orospular nasıl yalpalar
yüksek topuklar üstünde,işte öyle
İstanbul, çarpık kentleşmiş resminin renklerine
poyraz, bacım demişte sana; dokunmamış tenine
durulmuş denizlerim de secdeye varmış önünde
masmavi bir gurbet sarmış sonsuz yanımı
oysa intihar, vuslatmış
arnavut kaldırımlar üstünde
dimdik bi sonbaharmış, tenhalığı gecelerin
mezar taşı hissinde
yaşamak hamallığını çeken bedenmiş
ayaklar üstünde
duvarımda resmin, yaşıyorum beyhûde
saat sabahın on’udur belli gölgelerin soğukluğundan
çok uzaklarda bi şehirde şafaklanmış gözlerimdir
tüm yorgunluğunu güne veren
ellerimdir göçmen kuşların kanatlarınca sevdalı
güneşin mayhoşluğuyla tenine ılık bi su gibi dökülen
Kayıt Tarihi : 5.4.2008 00:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!