Resmettim aşkını,sevdasını gönül tuvalime,
Anlattım halimi,ahvalimi meşhur bir alime.
Gönül tuvaline aşklar resmedilmez deyince,
Sustu şakıyan dilim konuşamadı bir kelime.
Resmettim gamzeli yanaklarını yatak odama,
Her seyrettiğimde benzerdim en mutlu adama.
Gönül tarlasına sevgi tohumları ekmeyenin,
Sevda güvercinleri konmaz asla evinin damına.
Resmettim sevdalı kara gözlerini gönlüme,
Yeri göğü yaradan bereket kattı ömrüme.
Daha önceleri pamuk ipliğine bağlıydı hayatım,
Varlığı mukavemet verdi hayat köprüme.
22-23/01/2008
Kayıt Tarihi : 23.1.2008 11:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!