Resim Şiiri - Ramazan Oflaz

Önce bir resim yaptı
Sonra dört ince çizgi çizdi
Dört bir yanına

Önce şöyle bir düşündü
Sonra, sonra zarif bir kelepçe
iki koluna

Önce ama memur bey diyecekti
Sonra boş ver dedi
Kendine ve kalbine

Yavaş yavaş yürümeyi severdi
İlk zamanlar
Sonra koşmayı da öğrendi

Zamanı tutup omzundan
Yavaşlatmak isterdi hep
Yavaş yavaş göçen bir günün ardından

Sular berrak olsun isterdi
İçine ayak soktuğu sular
Ama durgun sular bulanırdı
Her rüzgar estiğinde

Denizlere yakın yaşamakta vardı hani
Kuruyan dudaklarının hatırına

Bir apartman dairesinin son katında
Kuşlarla beraber yaşadı
İklimin kuraklığında daha da yanarak

Pencereleri aç
Yağmur dolsun içeri dedi bir ses
Rüyasında

Zorla değildi ya
Olmuyorsa bıraksaydın
Yani salsaydın kendini
bir boşluğa

Birikmiş sular
Yerlere indi
Yerin damarlarına

Birikmiş sular
kirlendi
egzoz dumanlarıyla

suyla çalışan araba
tekerleklerini değdirmeden suya
bir yolun ortasında duman oldu

bırak
boşa harcama defteri kalemi
bırak
gecenin bu saati artık
cinler uyanacak

bir perde var
karanlıkla çiçek arasında

bir ışık hırpalar gözlerini
nazenin yarin
kaba defterlere düştü düşeli

beyin jimnastiği mi dedin
uçuk fikirlerini kendine sakla
saçlarının dalga boyunu ölçemem
gırgır şamata derken
saflaşır düşünceler böyle yeniden

kafiyeleri uzak tut benden
ne uyaklardan bahset
nede uyanlardan

elimi kolumu
rahatça sallamak istiyorum
çıkar şu bilezikleri kollarımı birleştiren
hadi artık
nazı bırak

evet evet
şimdi buldum derdimi
bir tebrik kartının ferahlığında

siyah beyazdı dünya artık
siyah beyaz, beyaz siyahtı bana

can alıcı renkler yalanını
dinlemek zorunda değilim artık
canlılığını yitirdi dünya

çekirge sesleri vardı eskiden
tarla kenarlarında dinlediğimiz
ve ısınmak için yaktığımız
ufak bir ateşin çıtırtıları vardı

hayal meyal bir kırmızı
hayal meyal bir sarı
ateş sarısı
saçlarının örttüğü yüzüne vuran

Ne olur?
Unutursa bir hikayeci
Nerden başladığını

Geriye dönmeden
Devam et söylemeye
en güzel yalanlarını

yada
bir kadının ayak izlerini takip et
sadece ana caddeye kadar

kedi köpek sürülerinin
muhabbeti sarmaz seni
gel
bir sokağı sahiplenmişse bir serseri
gel usul usul
silerek bütün izleri

çılgınlar sofrasının
bir kenarına oturdum
yamyamlara özenerek

kurumuş yaprakları haşla dedi
bırak insanları
ekmeğin ve tuzun benden olsun
al
bırak insanları

sesim geliyor mu?
ey fareler
şehir fareleri
alın alın bakın buğday taneleri
yok yok zehirli değil
isterim ki deşin
deştikçe rutubetlendirin bu evleri
yıkalım hep beraber
karıştırarak gökle yeri

tesbih tanelerinin
şıkırtısını dinle
saatlerin tıkırtısını
kaynayan çayın fıkırtısını dinle

yani
bırak akla gelenleri söylemeyi
bırakta
çöz şu kelepçeleri….