Ben, maviyi ilk kez gökyüzünde değil,
gözlerinde kaybettim.
Çünkü artık hiçbir umut, bulutlara tutunamıyordu.
Yeşil, çocukluğumdu;
Salıncak iplerinde, çimen lekelerinde saklıydı.
Ama büyüdükçe, yeşil soldu.
Yerini griye bıraktı:
Neşe ile ızdırapla,
Düşünce ile dolu iken,
Tükenmez ezalar içinde,
Ümitler, tereddütler geçirirken
Kederler içinde yoğurulurken
Mesut olan,
Devamını Oku
Düşünce ile dolu iken,
Tükenmez ezalar içinde,
Ümitler, tereddütler geçirirken
Kederler içinde yoğurulurken
Mesut olan,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta