Remzi Kılıç Şiirleri - Şair Remzi Kılıç

Çift sürerken öküzümü çatlattın Yalan dolanla beni oynattın Gene de derdimi sana anlattım Ben senin kahrını çekemem gayrı. Hırsız olup ambarımdan buday çaldın Yol eyledin dolu gidip boş geldin Ben ağlarken karşıma çıkıp güldün Ben senin kahrını çekemem gayrı. Kurdu saldın kuzumu yedirdin Zulüm yapınca kendisini dedirdin Sakin dururken neden kudurdun? Ben senin kahrını çekemem gayrı. Tabip göründün sen yaramı tuzladın Dost misali yollarımı gözledin Sanmam beni o kadar mı özledin? Ben senin kahrını çekemem gayrı. Dolu olup yağdın benim başıma Acımasızsın hiç kimsenin yaşına Karışma sen diğer alemin işine Ben senin kahrını çekemem gayrı. Bülbülümün kafesini sen kırdın Baykuş olup viraneye oturdun Annemi babamı dostlarımı götürdün Ben senin kahrını çekemem gayrı. Kılıçın günahını aldın boynuna Hayal sıfatları girsin koynuna Ateşten gömlek giydin eynine Ben senin kahrını çekemem gayrı. Kader demem ben kedere, inanmam bir şey var yapıyor yaptırıyor sevdiğini senden koparıyor, ben buna izin veremiyorum. Evrenin gücü müdür? iyi ya şimdi buldum kendimden başka hiçbir engel tanımayan güç Allah mıdır?

Yarattığın halde şikayetim var
Zalımın zulmünü adalet sanır
Terazinin kefesine hurda doldurmuş
Sarraf dükkanında mücevher sanır

Mazlumu unutmuş zalime koşar

Gönül gene bana sitem eyledi
Ne bende öğrendi ne de söyledi.
Hayal sürüsünü neden yayladı
Ne ben hatırlattım ne de o dedi

Yürüyerek çıktık Beyin dağına

Türkistanda aciz etin Süfyanın dölü
Dağ taş menzil aldık şaşırdık yolu
Önümüze çıktı Sahranın çölü
Peri perişan olduk kumun içinde

Anadoluya akın akın geldik

Don tutmuştu balta ile kazılır mezar
Kimi yorgun kimi kendinden bezer
Paylaşım, adalet, kültür ne güzel
Ağıtlar yakılırdı meclis içinde
Hizmetçiler hemen ağılı basardı
Koyunu beğenmez koçı keserdi

Köyünden ayrıldın gittin nereye
Bostanını terk eyledin fareye
Çoluğunu çocuğunu koydun sıraya
Gurbetin kahrını kolay mı sandın?

Öküzünü divane koşar ho derdin

Zulmün ismini koyma adalet
Dilerim sırtından inmesin sepet
Gün gele suratına çarpılır tokat
Ata et ile ot yediremezsin.

Sinagog, bektaşi, alevi, sünni

Hayatın içinde midir kaderle tecel?
Ölümün ismini koymuşsun ecel
Kime yoksul dedin kimine necar
Madem sen yarattın kimin suçu ne?

Alemi donattın insanı buldun

Yobaz cehalet çağı döndürür
Cahil cuhalayı böyle kandırır
Yiğidi yok eder ocak söndürür
Töre diye yazar tabut üstüne

Kalbinde bulunmaz zerrece eser

Aleme verdiğin sözü
Bu insanlığın özü
Aile efrad birlik sözü
İşte zenginlik buna denir.

Edep perdesi yüzünde