Recep Odacı Şiirleri - Şair Recep Odacı

Bitmez ki hiç soysuzların akını,
Yeni asrın tam başında şerdesin.
Görüyorsan maziyi ve yakını,
Anlarsın ki sen yurduna perdesin...

Kimdir sana emaneti devreden?

Kibir hastalığın var ilacın engin olsun,
Varlığın içindesin yokluğun zengin olsun...

Üfleyerek söndürme ümit kandillerini,
Fersiz gördüğün ışık başa çelengin olsun...

Şeyda bülbül ötmez avaze salmaz,
Güller hicabından lâl olmayınca...
Arı çiçek, çiçek herzaman uçmaz,
Çiçeğin özünde bal olmayınca...

Duaya açmazsa iki elini,

Ayaklar töközlenir, takılan taş bahane.
Melek-ül mevt bilinmez, kim bekliyor eceli?
Toprak manalı güler, ne desin ki daha ne?
Ey beşer bilmez misin? günler olur geceli...

Gördüğümüz rüya mı, hayâlden mi ibaret?

Hayâlmiş hayâlmiş gördüğün meğer,
Boşa gitmiş aşka verdiğin emek.
Kemirir içini acı bir keder,
Kolaymı kolaymı boşver be demek...

Eyvah! Hafızalarda artık izmihlal kaldı,
Okunmayan kitap da yitik ilmihal kaldı...

Bağ sahibi terk etti harab oldu gülistan,
Bülbülünki kem talih ona gülden lâl kaldı...

Tepeme dikildi ayı!
Ha atladı atlayacak.
Beni üçe, dörde, beşe,
Ha katladı katlayacak...

Dedim; dur canımın içi,

Reyhan, eşiğine baş koydum gündüz ve gece,
Reyhan, dilimde adın söylerim hece hece...

Ardına saklandığın seni gizleyen tüller,
Sensin diye görünür gülistan da tüm güller.

Kardeşlerin doğranır vahşice binler adet,
Canhırış feryatlarla diyorlar ki; ah! Medet...
Sizinde kapınızı vahşet gelip çalmadan;
Uyanın! Öldünüz mü? Ey ümmet-i Muhammed...(sav)

Yok verecekleri bir şey artık bu memlekete,
Uğraşıyor şaşırmışlar süt mü verirmiş teke!
Kaderin büktüğü bilek bilmezler ki doğrulmaz,
Geçmişleri hakların da şom! Yazmış etikete...