Kadın var ki; on parmağında hüner
Kadın var ki; ona kadar sayamaz
Kadın var ki; göğün yüzünde gezer
Kadın var ki; kaydırak dan kayamaz
Kadın var ki; ne devranlar devirir
Hani seviyordun gönülden beni,
Söz etme sevdâdan, vefâsız çıktın.
Ölsem de diyordun unutmam seni,
Söz etme sevdâdan, vefâsız çıktın.
Hani benim için pek yanıyordun,
Benim için akan bir damla yaşı
Denizlere deryalara değişmem
İçimde duyduğum küçücük aşkı
Destanlaşan sevdalara değişmem.
En içten duygular beslerim sana
Dön de bir bak kalbime seni taşır dört yanı,
Şu hisler diyarının sensin nazlı sultanı.
Gönlümün ülkesine bakışların hükmeder
Sesinse dağlarında yankılar yapar gider.
Yaşanılan şu doyumsuz duygular
Anılarda kalır diye korkarım
Belli olmaz biri çıkar karşına
Seni benden alır diye korkarım
Bırakmazlar olgun gülü dalında
Güzelliğin bir meltemdir başında
Caziben var gözlerin de kaşın da
Birileri gizli gizli peşinde
Dolaşırsa diye çok korkuyorum
Dünyada her şeyden al isterim haz
En nihayet gelmişti senin de erlik yaşın,
Vatana hizmet için eğilecekti başın,
Sevincimiz sonsuzdu sen asker olacaktın.
Peygamber ocağında vazife alacaktın.
Götür rüzgar sevgimi kor yarin avucuna
Takıverip sallasın saçlarının ucuna
Görenler bilsin onun bir candan geçeni var
Sevemez onu kimse onun sevdiği kadar
Güneş doğar gül açar, senin olduğun yerde,
İnsan uğramaz aslâ senin yanında derde,
Uçar ruhum göklere, yükselir perde perde,
İnsan uğramaz aslâ senin yanında derde.
Sevgin varken gönülde günler bir başka olur,
Ayşe’yi tutup kolundan,
Dedim; “güzelsin vallâ”
Kaçıp kurtuldu elimden,
Dedi: “git olma belâ”
Dedim; “Ayşe sevdim seni”
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!