Hani bir şiir okumuştum ya sana
Dostluk ve sevgiden yana
Bir bahçede kuş sesleriyle
Anıyorum şimdi o geceyi sevgiyle
yerini kaybetmiş
bir adamım ben
yerim nerede
kaldım sensiz
arada derede
Bu kentin tepelerinden
şöyle bir bakmak
her günkü yaşantımıza
beyaz yapılara beyaz insanlara
güneşin en alıcı olduğu bir anda
her şeyi silmek kafadan
kimseye
evet kimseye
diyecek söz
bulamıyorum
bu kompozisyonla
her yerde
Ne rüzgarlar geçti bu memleketin
Bilinmeyen, ıssız köşelerinden
Onların içinden de biz geçtik
Yorgun argın
Yürüdük ağır adımlarla
Sanki ilk defa bugün yedim
Soğuğunu Ankara’nın
Nedense çok dokundu bana
Esen rüzgar dökülen yapraklar
Yabancısıydım artık bildik yolların
Zindan koyu karanlık
Olsa da pencere
Girmez içeriye aydınlık
(Kırşehir, 1983)
İnsan neden zorunlu kalır sanki
Sevdiklerinden ya da
Özlemini duyduğu yerlerden
Uzakta yaşamaya
Bense hep ezikliğini duymuşumdur
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!