Kendi halinde
bir ilkyaz yağmuru başlıyor.
Ve sen yoksun diye,
hüzün yağıyor denize bulutlardan.
Usuul usul
İnsanlar;
Kahkahalı yapay gülşlerini
sıradağlar gibi dertlerini
yüreğimde paylaştığım insanlar,
çoğunlukla abartı yüklü
uyduruk gülüş ve ağlamalarınız.
Hüzün veriyor
acıtıp kanatıyor yüreğimi,
yalnızca insan gibi
yaşamayı düşlediği,
düşlerini öldürmediği için
zorlanmak...
Sevdan yakar yüreğimi
rüzgarında alazlanan
kızıla kesmiş bir kor gibi.
Yanarım senin için,
anka kuşu gibi yanarımda
Ben senin
salt bedenini değil;
Köpük köpük deniz
dalgaları gibi coşkularını,
sessiz ormanların kuytulukları
gibi duygularını sevdim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!