deniz kenarındaki sülüet in gökyüzüne vurmuştu
bıçak gibi kör kalp atışı gibi çaresiz bir duruştu bu
boynundaki ateş böceği ateşlerin içinde yanmaya razıydı
bir rıhtım ın uzayan gecelerdeki yanlızlığı gibi bakıyordu gözbebeklerindeki siyahlık
güneşe hasret kutuplardaki buzlar en acı şekilde sızıya mazhardı
tebessüm eden bir hayat vardı dudaklara gebe olmaya razı
çayla beraber yananlar anlarlar beni;
nerede olduğunu bilmez,
sisler içinde kalır,
yerde ve gökte sogukluk,
dilde tükürük tadında hayat vardır...
ne demek bilirler yanmak
Hava biraz rüzgârlıydı
Tozlar havaya yükselmiş seni ararcasına dolanıyorlardı…
Çifte minarenin heybeti hiç bu kadar göz bebeklerimi büyütmemişti…
Sende çifte minare gibiydin
Mahzun ve heybetli
Gözlerin manidar ve yokuşlu
Yosun tutmuş maviliklerde sabahı beklerken
Gözlerdeki akışlar yanıp sönmekteydi
Uzaktan gelen bir yolcunun yüzündeki tozlar gibi dökülmekteydi zaman
Alnımdan yere çarpmasıyla yok olması bir oluyordu
Sonra hep boşluk kalıyordu gözbebeklerimde ve yoklukla eş boşluk oluyordu
Beni içine götürüyordu hiç bilmediğim görmediğim tatmadığım yerlere
Bir yolun ardından çekilen çizgiler kadar beyaz değilim elbet
Akan bir geminin bacasından tüten duman kadar da katran
Siyah günlerin ardındaki güneşli günleri bekleyen bir seyyah belki
Ya da kendine sarılmayı bile beceremeyen sanki kafasından geçenleri yazmasa bir daha hatırının köşelerine gelmeyecek olan
Kafesin içinde çırpınmakla teslimiyet arasında kendini rolden role aktaran bir kuş beklide
Kimi günlerin ardından yaslı ekmekler yiyen azığının azı ile azlanan çoklanan beklide
Biliyorum
Şimdi dert sarmanlarının arasında
Titreyen bir otobüsün en arka koltuğunda oturmuş
Başını cama yaslayıp
Geçtiğin ağaçların sayısı rengi cinsi umurunda olmadan
Öylece gidiyorsun nereye olduğunu bile bilmeden sadece gitmek fiilini işgal ediyorsun
Bir avuç deniz bıraktılar ellerime
Tuzunda susadım renginde hasret kaldım sana
Kırılan saçlarım bir şeyi anlatmadı belki suya ya da anlatamadı anlamsız geldi
Duman renginde martılar karşıladı hiç bilmediğim bir şehrin bilmediğim ıslak caddelerine adım atarken ihtiyari cesedimi
Bayraklar açıldı renk renk uzunlu genişli siyah ellerin içinde sallandı güneşsiz şehrin soğuk asfaltlarında
Birbirine dolanmış sesler martıların gagalarında değip kaçtı
Yepyeni bir sayfa olmalı şimdi satırlarından yaşanmamışlık akan
Daha evvel ne açılmış nede bilinen bir sayfa
Numarasız renksiz bir sayfa
Belki suya benzemeli ya da nefese
Sonra mide bulantısı gibi bir his girmeli yüreğime
Kusmalıyım kaburgalarımın en ince hallerini toprağa
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!