Ben burada sayılmam,
Bir numarayım sadece.
Adım düşmez gardiyanın diline,
Anamın duasında kalır.
Beton değil bu zemin,
Ay ışığıyla yoğrulmuş,
Gecenin en içli yerinden koparılmış.
Ne sabahı var buranın,
Ne de geçmişi…
Çünkü bu şehir sadece geleceği çalıyor senden.
Sözcükler yetmiyor bazen,
Senin gözlerinde boğulmakla,
Bir okyanusun derinliğinde
Adını ezberlemek arasında fark yok.
Yıldızlar bile kıskanıyor bakışlarını,
Çünkü sen bir gecede değil,
Sen gittin…
Ardından kapıyı yavaşça kapattın,
Ama bilmedin,
İçimde bin kapı birden kırıldı o an.
Bir çay demlemiştim sana,
Sen gideli,
Zaman durmadı…
Ama ben yürüyemedim ardında,
Bir adım bile…
Ayaklarım kesildi senin olmadığın yollarda.
Sadece kalbim sürüklendi toprağın altında,
Seni sevmek…
Gece yatağımda yokluğuna sarılıp varlığını hissetmek gibi.
Sesinle huzur bulup,
Bir mesajınla bütün günü yeniden yazmak gibi.
Bir geceydi…
Zamanın bile cesaret edemediği kadar sessiz.
Ay, gökyüzünü terk etmiş,
Ve ben…
Senin gözlerinde yeni bir galaksi keşfetmiştim.
Ey yıldızları susturan sesim,
Ben geldim.
Ölüm bile yolundan çekilsin artık.
Çünkü ben sevmedim — ben yarattım.
Ve yarattığım her şey önümde diz çökecek!
Sen gülme,
Geceler karışıyor sabaha.
Çünkü sen gülünce,
Karanlık bile yer değiştiriyor.
Sana dokunmak değil muradım,
Diz çök!
Çünkü aşkı değil, azabı çağırdın.
Senin gözlerin cennet değil…
Ben oraya girdiğimde melekler ağladı.
Kanla mühürlendi dudakların,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!