Yerdekini gökte sanmaktı mesele.
Ki gözlerimi tavana diktiğim kadardır yücelttiğim her bir nesne.
Midem bulanır tepelerdeki yanılgıları seyrederken,
Sevmenin dozunu kaçırırım.
Midemdeki kelebekler birer birer ölür, içimde çürür.
Sonra..
Ellerim titrer ayaklarım kadar olmasa da, gözlerim meydan okusa da akıtmamak için tek bir damla yaş; midem bulanır işte.
Bakmam bir daha Tanrı'dan çok yücelttiğim göklere ki cahilim, yanılırım.
Tüm realistliğimin dışında,
Vaktiyle ben de kanmıştım bu hayata.
Alarmımın çalmasına dakikalar kala uyandım bir kabustan başka bir kabusa.
20 Eylül 2025
Zehra YadenKayıt Tarihi : 20.9.2025 15:32:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!