Evli, barklı, çocuklu, torunlu bir nine...
Babam bir öğretmendi…
Ama sadece sınıflarda değil,
Hayatın tam ortasında ders verirdi.
Kalemi kadar suskunluğu da anlamlıydı.
Tahtaya değil, kalbime yazdı bildiklerini.
Harabelere sıkıştı gönlüm,
hüzünle yoğrulmuş bir hasretin gölgesinde.
Taşların arasında kaybolmuş anılar,
Her biri bir başka yarım kalmış hikâyenin ağırlığını taşıyor. Gönlüm, o yıkıntılarda bir mahkûm gibi;
Ne kaçabiliyor ne de kucaklayabiliyor geçmişi.
Özlem, bir bıçak gibi keskin, her nefeste içimi dağlıyor.
Pencereden süzülen gri gökyüzü,
Çelik yatakta binbir umut hikayesi,
Her bip sesinde titrer umudun canı,
Bu odalarki fısıldayan bir mabet,
Beyaz yorgan gibi örter sessizlik,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!