olsan da olmasan da
fark etmiyor birşey.
seni görünce nefesim kesilirdi;
dilim sıçrardı tavana,
kalbim midemde atar,
Aşk,
aynı fikirlere sahip olduğunu sanan iki beynin birleşip,
farklı beyinlere sahip olduğunun farkına varmasıyla ayrılan
bir düşünce sistemidir.
parçalarına henüz ayrılmamış bir aşkın
ayak sesleri yankılanır kulağımda.
birbirinden kopmak üzere olan etle tırnağın
acısını duyar gibiyim..
seni sana bıraktığım gecelerden kalkıpta,
yüzüne daha su çarpmamış bir ayrılıktan geliyorum.
arkandan gidişini seyrederken;
pekte inanası gelmiyordu insanın
“dur” diyecek gücü mü bulamıyordu kendisinde,
“git” diyecek cesaretimi?
hava biraz soğuktu..
koca bir şehrin orta yerinde kalakalmış öylece bakınıyordu çevresine.. kendisi miydi yalnız olan, yoksa insanlar mıydı yalnızlığa kapılan?
bu selin ortasında neye uğradığını şaşırarak bir süre ayakta bekledi. sağına döndüğünde gördüğü insan kalabalığı, solunda da aynı şekilde akıyordu.. babasını aradı nemden buğulanmış gözleriyle. her geçen adam ne kadar da çok benziyordu ona. orada kaç dakika öylece kaldı bilmiyordu. gelmeyecekti babası..
gitti bir adamın yanına; uzattı elini, adam döndü sertçe baktı. korktu bu kaba adamdan. çünkü babası sert biri değildi. yorulmuştu artık beklemekten. gelmeyeceğini anladığı zaman beklemeyi bıraktı. bir anlamı yoktu bekleyişinin.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!