Rastlantı Şiiri - Numan Erkurt

Ya sarmaşık kadar dolanırdı sözcükler
hafızamın iradesizliğinde
ya da dilimin ucuna gelen onca niyet
körlenirdi sabah uykusuna ait özlemimde
bir rastlantıydı kendime karşı sorumluluğum
doğuştan gelen anne bana yadigarıymış
sonradan anladım.
en ipsiz, en dipsiz kuyudan en olmazlar içinde
yetişiyor üç kalabalık ben,hüznüm ve yadigarım
işlenmiş, dokunmuş bir şehirdir kalbim
ellerin değdiği göze batan
her dokunuşta biraz daha gölge boyu uzayıp duran
Bir yer düşün demek işin kolayına kaçmak gibi
Beni düşünüyor şehir, sırtındaki kambur misali
atası gelse gidecek yerim var deyip hazırım
başıbozuk gidişat şehirle bizi kaldır at
buymuş kuralı meğer buymuş hakikat.