Söyle hangi köşesi aydın,
Bu odamın kaç duvarı da baygın.
Tuğlalarında ruhum, yazgım.
Alnım kadar pis şimdi tavanım.
Üst aklım dalgın, Raşit kayıp;
Senden ayrı aktıysa terim
Benden uzak yaşta aklım
Bana doğmasın yüzün
Ama gülsün bir güzele
Bana dökülmesin dilin
Ne yapayım bilmiyorum
Ne diyeyim bilmiyorum
Ama aklımdan geçiyor
Aruz öğrensem diyorum
Senin kadar güzel olur
İsyan, en derinden yükselirken
Aitken öfke yine bir tek ona
Kana karışmadan duramaz
Durmaz yine ona vurmadan
Ondan gelirken her bir zerresi
Hava biraz yağmurlu,
Üzerimde birisinin montu.
Derisi gergin, cepleri derin.
İzmarit kokusu sinmiş
Düşen, düğmelermiş.
Dalımda yoktu sabır
Yaza yaprak bırakır
Rüzgarla tadardım
Bu bahar çiçek açtım
Taze artık aylarım
Ne olur çık dışarı
Yok sana bir karışım
Ne olur bırak yakamı
Yok sana hiç sabırım
Biliyorum ben tutuyorum
Vahşetin içimdeki sesi et
Bedenimdeki bu tiz leş
Çürükçü itlere medeniyet
Ufak parçalarsa aidiyet
Ömrünce korktuğun tasma
Cehennemde gibi aklım
Takılmış bir odaya
Ceza arıyor günahına
Ancak oradan buraya
Sıcak esiyor anca
Kafamın her kenarına
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!