Bir garip öldü.
Ruhla beden,
Bir candı.
Bedeni toprak,
Ruhunu nefes,
Alıp götürdü.
Uzun yolculuğun sonunda
şelalede yudumlarken kahveyi,
hafif bir sis sardı Ankara'yı.
Akşamın karanlığı çokmüştü üzerime,
beni gözlüyordu ay,
Sıcak dost elinin avuçlarında
Ben af ettim.
Sen af ettinmi?
O af edecekmi?
bilinmez.
Hayat o kadar adaletsiz,
O kadar acımasız ki.
Hayatımı zorlaştıran aşk
kolaylaştıran sevgi,
Aşkım ne kadar dahi ise
bir o kadar deli,
Aşktan yaşanan duygular acı
acının adı sevgi,
Yaklaş yaklaş
daha da yaklaş,
korkma;
yaptığımız
günah değil,
bak;
Gözüm,
Aklım,
Dilim'den sonra,
Kibir'e geldi sıra.
Ruhum çıkarken ufka.
Sen suçla ve küçük düşür,
ben savunmasız ve
çaresiz hissedeyim kendimi,
sonra aramıza duvarlar örelim,
istersen gerilim odasında
boğulup gidelim.
Uzatın elinizi
Konuşun birbirinizle
Sorunlar çözülsün
Dokunun birbirinize
Aşkınız büyüsün
Giderken bir yere
arkana daş bağla,
dinlenirken sırtını
daşa daya.
Sıkıntılı anında
sırtını dayadığın,
Sen sevdin
başkaları da seni,
kaç kişiyi sevdiysen,
kiminin yüreğini
kiminin güzelliğini,
O biri
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!