Bir benzinlik bankında
Eski bir heykel gibi oturuyorum,
Acıyla donmuş,
Sadece geçen zamanı izliyorum.
Her araç geçişinde bir saniye daha alıp götürüyor
Rüzgar unutulmuş hatıraları omzuma bırakıyor.
Bana ait olmasa da o gülüş,
Karanlık dünyada tek ışıkmış meğer.
Isınmak yasak belki ama,
İzlemek de ömre bedel.
Sensizlik düşüncesi korkutuyor beni.
Amasız, fakatsız—
Bir kapı aralığında kalan alacakaranlık gibi
içimi usul usul karartan bir şey bu.
Bazen
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!