Ramak Şiiri - İhsan Altun

Düşünüp yaşananları,
Ağlamak durmadan.
Yoruldu özüm,
Kurtul der derinler, inleyerek.
Acımasız mücadelenin,
Nasırlaşmış örtüsüdür üstümde ki,
İçimdeki ben benlikten çıkmış,
Kontrolsüz yuvarlanan ağır bir kaya,
Dağıtır güzel olan her şeyi,
Bu işkence amansız bir eskitmedir ruhumu,
Bilirim, duyarım gel diyen sesi.
Çığlıklar gecelerimi böler.
Uykusuz her gecem,
Ruhumla bedenimi ayıran ince bir iptir,
İncelmiş koparcasına,
Ramak kalmış bir sona...