Yine üniversite yılları idi.
Gecekondu bir evde kalıyorduk.
Oturduğumuz odanın tabanının tahtalarından bazıları çürüktü.
Geceyi yaran çığlıklardan
Vakitsiz çalan telefonlardan
Şehre düşen bombalardan
Korkuyorum.
Masumun ahından
Ah benim hayatım eylül akşamları gibi,
Sağanak...
Hayallerimi bölen şimşek,
Bulanık sularda,
Sararmış yaprak.
Yağmurun bir damlası aşk,
Güneş tutulmuş da aya
Aldırmıyor şu dünyaya
Secde ediyor Allah'a
Aşkı sorgulamaz ilim.
Gönül tutulmuş sevdaya
Bismihudur ilk sözümüz
Ka’lu beladır özümüz
Işıl ışıldır yüzümüz
Aşk kovanda balımızdır bizim.
Çok düşünür bir söyleriz
Vatanım ağlarken olmuyor gülmek.
Yolumuz açıktır, durman gidelim.
Ne tatlıdır senin yolunda ölmek.
Düşmana korkular salın gidelim.
Dostlar yiğitliğe yiğitlik katın.
Kırk dünürcü ilen gelin ettiler
Çifte davulcuylan aldı gittiler
Ağalar harmanda tüfek çattılar
Şehrinaz Şehrinaz Hanım Şehrinaz
Mahleleri aşıp giden Şehrinaz
Çocukluğumuz ah o çocukluğumuz yok muydu Fidyas.Hani ilkokulda çizdiğin kızların kazaklarını pembeye boyarmışsın.Çingene pembesine.Sonra eflatun renklerini çok kullanırmışsın.Kızlar pembe kazaklı,çiçekler eflatun renginde olurmuş hep.Şimdi neden o renklerden kaçıyorsun Fidyas? Yoksaa korkuyor musun?
Biriktirdiğin yalnızlıkları çoban kavalıyla emziriyormuşsun Fidyas.Seni hiç kimseye benzetemiyorum. Bir tek uzaklara benziyorsun, çok uzaklara Fidyas.Her gece çözmek için kördüğümlerini hafakanlar bıçaklarmış seni de yine de çözülmezmiş avuçların ta ki şafak sökene kadar.Şafak vakti üzerine bir ikindi serinliği düşer ay perçemlerini tararken,yaralarını sararken uykunun kollarına uzanırmışsın Fidyas.
Onu diyordum Fidyas.Başağrılarıma iyi gelen Yıldız çiçeğidir.Diğer bir adın da Dalya çiçeği diyorlar Fidyas.Unutma beni,pembe krizantem benim çiçeklerimdir.Hislerime dokunurlar,sırlarıma dokunurlar,düşlerime dokunurlar. Ah Fidyas, dağları mavi,sabrı kepez,çiçekleri mor Fidyas.Çocukluğun neşe içinde geçmiş.Şimdi asık surat oldum diyorsun.Büyüyorsun Fidyas.Olgunlaşıyorsun.Acı çekerek olgunlaşıyoruz Fidyas bilmiyor musun?
Düş artık kitapların yakasından Fidyas.Gittikçe yalnızlaştırdı okumak seni.Okuduğun kahramanlar yok çevrende görmüyor musun? Sevdiğin yazarların ya bir kasaba istasyonunda ya da bir kulübede yalnızlık ve sefalet içinde ölmüşler Fidyas.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!