Ragıp Aktaş Şiirleri - Şair Ragıp Aktaş

0

TAKİPÇİ

Ragıp Aktaş

Öfkeliydi bu sonbahar bir çocuğun defterine çizdiği ağacın dallarını kıracak kadar öfkeli
son baharı hep göz yaşına benzetirdi insan öyle ki kolay gelirdi gözyaşı ölüm sonrası
vede yağan yağmurda gizlemek onu
belkide ondandır gözyaşının sonbaharı bu kadar sevmesi
acaba der düşünen ruhlar sonbaharında mı bir hikayesi var
neden hep yaprak döker

Devamını Oku
Ragıp Aktaş


Gecemi aydınlatan hiç bir şey yoktu o tepemdeki içi sinek dolu avizeden başka zaten oda benim gibi bir yanıp bir sönüyordu sessizliğime alkış tutarmış gibi ona karşılık veren çay kaşığının tıngırtısı bazen bu sessizliği bozuyordu bense bir şeye aldırış etmeden şekerleme yapıyordum onların bana eşlik etmesini seviyordum lambanın yanıp sönmesiyle bazen uyanıyor düşlerim yarıda kalıyordu hayatımda hep olduğu gibi sonra kalkıp küfür ediyordum bulamadığım terliklere kızıyordum bir kenarı kopuk olsa da öyle bir kenarından kopartılmış gibiydi hayatımda ekmeğimden koparanlar şimdi birer birer kanepenin altına kaçmış gibiler lanet olsun bu terliğe gecedeki lambadan beter

Devamını Oku
Ragıp Aktaş

Uyuyorum kızım gülüşlerin rüyalarıma karışıyor.
Derin bir uykudayım başıma gelip saçlarımı okşaman o ayak seslerin ve kokun
uyuyorum kızım canım öyle yanıyor ki açan can eriğinin çiçekleri bile umurumda değil.
Zaten Onlarda zamansız açtı. Ben kışa sarılmışım şimdi ellerim güle takılmış akan kan donmuş gülün korkusuyla baba bak demene bakamıyorum; bıraksam bu gülde benle kopucak
gülüşlerin ağlamaya dönüyor duyuyorum kızım unutuyorum bana iyi gelen şeyleri bıraksam gül solacak
uyuyorum ben kızım bir zemheride, sen bazen diyorsun ya hani uykum geldi işte öyle uyuyorum

Devamını Oku
Ragıp Aktaş


Yanık bir şeker koksusu sarmıştı hayatımı bugünlerde
Bir şiir yazmadan duramaz olmuştum
Eski sevgililerimde gelmiyordu artık aklıma
O çalan müzikte kimseyi aramaz olmuştum

Devamını Oku
Ragıp Aktaş

Öyle ki ölüme az kala geldi bu aşk
kalbe dökülürdü şimdi solmuş yapraklar
gözü dönmüş bir hikayenin sonuydu bu son bahar
yaprağın dökülmesine üzülmezdi ya o yar kırmışlardı elinden dilinden belinden ve her zerresinden
bir daha açmayacaktı ya o hal
son baharın son yaprağını tutan o dal

Devamını Oku