Sen ve ben sadece,
Taşların üzerinde oturuyoruz.
Elimizde sadece sevdamız,
Yerle bir olmuş hayatımız.
Ruhlarımız bağlanmış birbirine,
Gecenin sessizliği içinde duyuldu içimin gürültüsü,
Korktum, uzaktasın ama duyarsın diye hep sustum.
Anlamıyorsun çok özledim seni içimde bunun üzüntüsü,
Kör olduğum bi bencillikte yine sensizlikle boğuştum.
Sen bu hayatta hava,su,toprak gibisin
Vazgeçmek istiyorum seni sevmekten,
Çok korkuyorum bırakıp gideceğinden,
Ya beni de onun gibi sevmezsen?
Nasıl yaşarım senin sevginsiz ben.
Duygularımın ölebilmesi ne acı verici.
Gecem sabahın olup zaman mefhumunu kaldıran
Gözleri Ceylan gibi masum kalbimi dağlayan
Gözlerinin karasını bırakıp gecelerime ışık aratmayan
Bir rüzgar gibi savurdun beni
Bak korkmadım söyledim seni sevdiğimi
Bağırıyorum işte duy hadi sesimi
Soğumak senden ne acı dolu iki kelime
Neden söylemiyoruz artık doğruları birbirimize
Ben hiç sevilmedim kandırılmışım yine
Son kez birine inanmak istemiştim sadece
Şimdi sen varsın ama içim istemiyor inan ki
Ey sevdiğim başkasında gönlün bilirim.
Ama beni de sığdıramaz mısın içine?
Üzülürüm yanımdan geçip gittiğinde,
Gözlerime bakma her şeyi belli ederim.
Sen beni sevmesende ben seni severim.
Bir şiir yazasım geliyor birden bire,
O kalabalıklar içindeki yalnızlığım çarpıyor satırlara,
Kuş olup kanatlanasım geliyor uzak bir yere,
Yüreğim yetmiyor sensizliğe doğru gitmeye.
Sonra düşünüyorum aklım aldığınca,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!