Rabia Barış Şiirleri - Şair Rabia Barış

TÜRKİYE’M 2

Güneşin huzmeli, ayın haleli,

Her köşende güller açar Türkiye’m.

Güfteleri renkli, bestesi garip,
Dünyası ahenkli, yüreği garip,
Menzili uzakta, durağı garip,
Garip pelerinli bir müşfik adam.

Gülhane parkında ceviz ağacı,

AĞI DAĞI

Aşamadım Bilecik’in dağını,
Yar eritti yüreğimin yağını,
Dile geldi dertlerimin yığını,
Ağı dağı alır mısın ağımı,

BAHAR GETİRDİM SANA

Kirpiklerimde nem gönlümde umut,
Aşığınım gülzar getirdim sana.
Yaralı gönlüme can suyu damıt,
Sevdalıyım cihar getirdim sana.

BAYRAK

Ay yıldızlı bayrağım, var ol ebediyete,
Seni yaşatmak için ben hazırım diyete.

Yere düşürmem seni bedelin ki canımdır,

Gül dibinde gülmedim, ömür denen baharda,
Bu da alın yazımın çilesiydi bebeğim,
Bir ömürü tükettim ah ile ahüzarda,
Bu da alın yazımın çilesiydi bebeğim.

Sevmek bir gönül işi, kilit vurdum gönlüme,

Gittiğin yollarda gam kervanına,
Ben de katılayım dur garip yolcu.
Sevgiden, neşeden haber ver bana,
Yüküme inciler vur garip yolcu.

Sermayem tükendi gelir mi geri?

GELMEDİ O YAR

Her mevsim kapımda bir gül bekledim,
Gitmedi zemheri gelmedi o yar,
Dört mevsim kapımda sevgi özledim,
Bitmedi hasretim gelmedi o yar.

Dün gece seher vakti, bir gül düştü kapıma,
Sensin diye kokladım, hâtemine vuruldum,
Senin kokunu buldum gülde kendi adıma,
Ey efendim, sevgilim, sünnetine sarıldım.

Nûrun ziyâsı vardı senin olduğun yerde,

SEVMİŞİZ

Gülü dalında sevmişiz,
Adına sevda demişiz,
Biz bu aşkın kucağında,
Erenlere seslenmişiz.