Rabia Şiiri - Ozge Ozgen 3

Sonra soğuk kış geceleri geçti aramızdan
Papatyalar öldü
Güz sarısı bir fırtına koptu ardından
Dolunaya yetişemedik

Yatağımdan saçlarıma sinen kokun
Bir gülün baharı aldatmasıydı aslında
Hatırla, sen ihanetin koynuna düşen bir kasırga
Ben badem gözlü bir Rabia

Kuş seslerini duydum sonra
Hem de eylül sonrası ekim ayında
Bana sorarsan sen bir yakamozdun
Asi bir çıplaklıkla dudaklarıma dokunan

Biliyorum şimdi beni hep güzle hatırlacaksın
Ve ben hep ortancaları seveceğim
Kirli ve tuzlu bir nehir geçecek gözlerimden
Kirpiklerimde
Bin yıllık bir pişmanlıkla

Avuçlarımdan dökülen külden zamanlarım da olacak biliyorum
Biliyorum, her yağmur yağdığında
Koca bir gökyüzü bırakacağım sana

Al bütün fesleğenlerin gölgesi de senin olsun
Beni yanlıs bir zamanın
Gamsız rüzgârlarına bırak
Nasılsa birazdan öleceğim

Özge Özgen