Protesto Şiiri - Ali Kalaycı

kar yağmalı
şehir terkedilsin mi kirlerin egemenliğine
ölülerin yavan sırlarıyla çeşnilenen
bütün söylenceler kahrolsun..

çingenelerin ve neonların
bir türlü kabullenmediği
şubat bulutları vardı aramızda.
meyhane semtlerinin
kedileri gibi yaltak
siyasi parti ilanları
umurunda değildi fahişelerin.
özlenen omuz omuza bir hayat
omuz omuza aşka ve hükümete karşı:
tek yol.. deniz.. intikam..
çaresi yok kar yağmalı

iri gümüş gözleri vardı sevgilimin
sevişebilirdik pazar akşamları
sarı şarkılara şartlanmış buz dudakları
dudaklarımda ılımazdı
huylanıp gerilla edasıyla yakardım
siyah beyaz yarın fotoğraflarını
sevgilim ağlardı.

kıvrak caz ritimleri ve esrar satıcıları
daha keşfetmemişti kolej kapılarını
kışa vakit vardı ve
parmaklarımdaki manyeto izinden
habersizdi sevgilim.
ben korsan mitinglerin heveslisi
herşeyi hiç sayarak
kurtarılmış caddelerde koyuverdim sesimi:
kana kan.. kurtuluş.. kavgaya devam..
evet kar yağmalı.

kar yağmalı
aşklar da terk edilsin mi kirlerin egemenliğine
sloganlar, yıldönümleri
ve naylon sarmaşıklar kahrolsun..