Pozitif Bir Yalnızlık Şiiri - Ahmet Çakmak

Denizsiz adalar silsilesiydik
Kimse
Toplamazdı
Ağzımdaki balıkları

Sorusuz cevaplar gülümseyin bize
Ey parklara çökmüş ağırlıklar
Geçti mi yoksa
Yalnızlığınız

Gökyüzü kuyusuyduk
Damarlarımızdan düşerdik insan seline
Sonucu bilinen dialoglarda
Merak içinde gömerdik aklımızı

Hep
Bulvar kıyılarında rastlaşırdık
Tezgahında zabıta korkusu bulunan
Kavruk çocuklar korosuna...
Bakışları
İyice yıkanmış midyelerdi.
Bu sarhoş vakitlerinde
Görürdük öyleydi
El altından
Kin beslerlerdi çaresizliklerine

Cevapların soruları unutulmuştu çoktan
Düşmüştü alnımıza çakılan çengel

Nafileydi ne yapsak
Sinmişti bi defa gülümsemelerimize
Pozitif bir yalnızlık bulutu...