Sözün bittiği yerdeyim
kalemin yazmadığı
kağıdın yetmediği
her şeyin yalan olduğu yerdeyim.
Son sözlerim bunlar sana
Havanın soğuğu değil içimi üşüten,
sensizlik ve kimsesizlik....
hiç kimseye aldırmadan
gökyüzü ağlıyor ben ağlıyorum...
yanımdan geçenler bakıyor,
kimbilir ne düşünüyorlar,
işte yine şaşırdım rotamı,
kaybettim yönümü,
sana vermiştim saklı gülüşümü,
nereye koydun,bilmiyorsun!
Bugün ona çok ihtiyacım vardı oysa,
Bu kadarmı sevilir,bir insan?
Bu kadarmı özlenir,aranır?
Yokluğu yürekte hissedilir!
Her sevdiğim,bağlandığım,
Bir parçamı aldı giderken,
Her seferinde,yeniden doğdum,
Gidersin,beni düşünmeden!
Gidersin,ardına bile bakmadan!
Gidersin,yüreğin sızlamadan!
Ben ardından bakakalırım,
Öyle sessiz,öyle mahzun,
Öyle garip ve sen gidersin,
Sen beni hiç ağlarken gördünmü?
Acılar biriktirdim,bende bu dünyada
herkes gibi payıma düşen acıları çektim
ve çekmeyede devam ediyorum.
Çok mu gördün gülüşümü?
Ağladığım zamanları sayarsam
Nasıl başlamıştı bu iş?
Bir oyunmuydu? Bir şakamıydı?
Aslında seninle hiç tanışmamıştık,ama ellerimizden önce,
Gözlerimizden önce,yüreklerimiz tanışmıştı,
Kalplerimiz birleşmişti...
YaNasıl başlamıştı bu iş?
Yüreğim,yüreğine değdi bir kere,
Hiç bir şey deva olmaz yanan gönlüme,
Sesime hasret yüzüme hasret,
Kal buralarda ben gidiyorum...
Biliyorum bu sevda sonsuz,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!