Gecem,gündüzüm bir olmuş,
Kelimelerini yuttuğum cümleler yok olmuş,
Bir sevgim vardı sanıyordum,
Ne yazık ki aldanıyormuşum!
Evde yanlız kaldığımda kalbime saplanan,
Soru sormakta serbestsin ama benden farklı cevaplar bekleme
Aramızda ki tek farkın aşk olduğunu zannetme!
Bu hayatın sen ve benden daha farklı olduğunu düşünme
Muhtaç ol kendine,bana,aşka veya aşkımıza..
Durma devam et attığın adımlar hatalı değil tam yerinde
Uyuduğunu bildiğim halde tekrar söyleyeceğim bence sen hala hayattasın..
Günlerden bir gün..
Bir masal perisi sardı beni..
Dakikalar saniyeleri gösterirken..
Bir korku sardı beni..
Rahat rahat oturuyordum koltuğumda..
Birden duydum sesini..
Önce sevildi..
Sonra nefret edildi..
Anlam veremedi..
Soramadı kimseye..
Eridi gitti..
Gözlerimden karlar yağıyor,
Gözyaşlarım o kadar donuk ve soğuk..
Aklıma gelen ilk kişi bu soğukluğu,
Bu dondurucu anı bana unutturuyor...
Konusunu bilmediğim bir tiyatroda,
Güneş hiç bu kadar güzel olmamış..
Dallardan sarkan üzüm salkımları..
Hiç bu kadar tatlı olmamıştı..
Doğaya doğru bakan pencerem,
Kapısı aralık duran evim..
Hiç bu kadar sessiz olmamıştı..
Söz geçiremediğim bu kalbim aniden tekledi
Karanlığın bıraktığı iz bu sefer çok derindi
Gözlerin önünden geçenleri görmemezlik
İşte bu hayata adım atmadan pes edenlerin işi...
Güneş doğarken batan hayallerim
Kırgınım..
Bu gelip geçer..
Kızgınım..
Geçeceğinide sanmıyorum..
Gelip geçici değil çünkü kızgınlığım..
Ama yinede konuşmak istiyorum..
Güzel rüyaların aksine artık kabuslar görmeye başladım..
Belki bana göre kabus olan şeylerdir bunlar..
Ya da ne bileyim gözüme kabus gibi gözüken şeylerdir..
Seni başkasıyla görmek..
Seni başkasının kollarında hissetmek..
Yaşamayı bile yazarken bile titretiyor insanı..
Dünya dönüyor yavaş yavaş..
Durmaz yerinde koca yaşlanmış yeryüzü..
Mısralarıma da sığdıramam gerçek yüzünü..
Kimi gün böyle kimi gün öyle..
Kimi gün ise izler yukardan..
İzler ama kırıntılarınıda bırakır insanda..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!