Portkal Çiçeği 2 Şiiri - Kubilay Enginol

Portakal Çiçeği 2

Günbatımını Esvap Yapmışsın,Üzerine
Şen,Şakrak Daldan,Dala Geziyorsun
Bir Amber Sürmüşsün
İnsanı Kendisinden Geçiriyorsun
Söyle,Yar Bu Koku Nedir?
Kadın Teni, Değil
Ana Kucağı,Değil
Yarin Busesi,Hiç Değil
Salınarak Dile Geldi;
Meyvanın Evladıyım Ben,Gelişini Müjdelemeliyim
Portakal Çiçeğiyim Ben,Hakkını Vermeliyim
Yağmur Kokarım Ben,Yağmurlarla Yıkanırım
Güneş Kokarım Ben,Onunla Isınırım
Rüzgar Kokarım Ben,Onunla Savaşırım
Sevgi Kokarım Ben,Yaradanın Şevkatini Taşırım
Ayrılama Yar Benden Dersin,Doyasıya Koklayayım
Heyhat,Zamanım Gelince Meyva Olmalıyım
Kokladım,Kokladım Seni Çiğerlerime Hapsedercesine
Dalgın,Dalgın Ayrıldım,Seneye yine....

Kubilay Enginol
03/11/2014

Bu Şiir Adana Portakal Çiçeği Festivaline İthaf Edilmiştir