Portakal Çiçeği Şiiri - Sabiha Özbe

Şu an yapraklar sarardı
Yağmurlar başladı mevsim sonbahar
Ama benim beldem sanki ilkbahar
Yemyeşil her yeri
Çukurova Kozan yakar sıcağı çekilmez
Lakin şu an tadına doyulmaz
Portakal çiçeği mis kokar bağı bahçesi

Kozan kalesi ecdadımın simgesi
Tarih kokar her yeri
Çok haşmetli
Görsen kesin seversin
Dört yanı portakal bahçesiyle çevrili
Irmağını dinle huzur verir o sesi
Barınır orda gariban yoktur kimsesi
Çatlamış nasırlı elleri sanki timsah derisi

Bir yılda dört mahsul kaldırmak kolay mı
Ahh bir kurtulsa buralardan
Bir atabilse kendini büyük şehre
Bu İstanbul dedikleri neresi

Adı dahi çok güzel kimler gitti kimler gider

Hiç özenme gel dostum
Yerinde ağırsın serilir postun
Seni tanır konu komşun, yoktur derdin telaşın
Selametli bir aşın
Her gün yavrularınla bahçede dolaşın

Aslında onlar da senin hayata özeniyor
Bunalan ruhlar huzuru sakinlikte arıyor
Büyük şehir bazılarını efendi yaparken
Bazılarını da boşver
Dedim ya huzur sende dostum