Portakal Ağaçları Şiiri - Kağan Şen

koşun...
birer meşale alın ve koşun...
size acıyı yok etme fırsatı veriyorum...
tek bir yürek hasretsiz kalmayacak büyük acılara!
koşun...
ateşe verin heryeri...
yakın portakal ağaçlarını,hepsini yakın...
tek bir yeşil filiz dahi kalmasın...

bunca yıl bunca savaş...
soyamadık portakal kabuklarını....
benim kalbimden sarkan portakal ağaçlarım var...
yakın diyorum hepsini yakın! ...

hangi aşık hangi sevgiliye kalbinden bir meyve uzatsa,
bilemedik...beceremedik yemeyi...
duyun sesimi ahali...
koşun diyorum koşun...
aşka müsait tek bir portakal ağacı kalmasın...
kim,ne zaman bir portakal ağacı dikmeye kalksa sevgilisinin yüreğine,
hayat suyunu vermeyin,
gerekirse kimsesiz bırakın ama yok edin portakal kokusunu...

ben bir portakal yedim... dışı sert,dışı acı...
tam diyorum bitti işkence gelicek portakal tadı....
son kez güçlü ısırıyorum,ve sonunda buluyorum kabuğun altını....
ama ben geçene kadar kabuğu,içi geçmiş portakalın