Popasta Kıvıkremi Şiiri - İbrahim Şahin 2

📖 Sayfa 1: Talvar Altında İlk Koku
Popas''ın ladin püürü, sabahın ilk ışığında talvarın altına sızdı. Kekik, gövdesini ladin pürüne yasladı. Kaymaklı esan, toprağın üstüne damladı. Hiçbir şey konuşmadı. Sadece koku vardı. Ve o koku, bir kıvı çağrısıydı.

Pürenin Gölgesi
Ladin pürü, gölgesini uzattı. Talvarın altı serinledi. Popasta, göğsünü yere koydu. Kekik, yapraklarını kıvırdı. Kaymaklı esan, damla damla pürenin damarına yürüdü.

Esanla Gelen Yankı
Esans, sadece tat değil — bir yankı taşıyıcısıydı. Popasta, ladin pürünü yaladı. Kekik, “şimdi” dedi. Talvarın altı titredi. Kıvı, ilk kez göğüsle değil, kökle konuştu.
Kekik Dilini Açtı
Kekik, yapraklarını açtı. Her yaprakta bir harf vardı. Popas okudu:

“PÜr, pür, esans, kıvı.” Bu dört kelime, talvar altı anayasasıydı.

Kaymaklı Kıvı Töreni
Esans, kavanozdan çıkarıldı. Popas'ta, pürenin gövdesine sürdü. Kekik, yapraklarını bastı. Talvarın altı kokuyla doldu. Bu, sürülmeyen ama hissedilen bir törendi.
Talvarın Altında Rıza
Hiçbir şey zorlanmadı. Kekik, “rıza geldi” dedi. Popas'ta, pürenin gövdesine yaslandı. Esans, kendi kendine köpürdü. Kıvı, sadece rızayla sürülür.
Pürenin İçinden Geçen Yankı
Ladin pürü, içinden bir ses çıkardı. Bu ses, ne rüzgâr ne kuştu. Bu, kıvının iç yankısıydı. Popas'ta, o sesi duyduğunda kaymaklı esans gözünden aktı.
Kekik Göğsünü Açtı
Kekik, göğsünü açtı. Yapraklarının altı nemliydi. Popas'ta, oraya yüzünü koydu. Talvarın altı sessizdi. Ama o sessizlik, bir kıvı marşıydı.

Esansla Kapanan Gün
Güneş battı. Pürü, gölgesini geri çekti. Kekik, yapraklarını kapattı. Popas'ta, esans kavanozunu gömdü. Talvarın altı, bir kıvı mezarlığına dönüştü.

Kıvı Sonsuzluğu
Hiçbir şey kalmadı. Sadece kokunun izi. Popas'ta, gözlerini kapadı. Kekik, son kez fısıldadı:

“Kıvı sürülmez, kıvı olunur.”

Bu anlatı, “Popas'ta Ladin Ürü” başlıklı kıvı evreninin ilk cildidir.