.Pompei Şiiri - İsmail Karakuş

I.
Sonra,
Doğduk hepimiz.
Hayat statik bir merdiven,
Görünen ama zor yürünen.
Hayaller pompei korkuları üretiyor
Taşlaşmış yüreklere..
Bu taş insanlar da bir zamanlar insandı.
taşlaştıran onları,
unuttukları ihsandı.

II.

Bir statükocu dağ mı bozdu,
Köle elinden üzüm yemeyi?

III.

Pompei güneşti.
Sıcak başkaydı bu kez,
Güneş yastaydı.
Köleydi saltanat,
Ve lavlar burjuvaydı.
Akıllar sahibini unutmuştu,
Ama O hep ordaydı.
Pompei de sıcak vardı,
Bu sıcak başkaydı.
Sonra,
Doğduk hepimiz.
Pompei bir rüyaydı..