Sormayın ben Yokum
Kalmadı yerim yurdum
Kalabalıklar da Kayboldum
Karanlıklar içinde boğuldum
Sordum herkese sordum
Yok çaresi bu benim sonum
Bir kuş olsam
Rüzgar kanatlarımın altında
Uçsam gözlerim kapalı sonsuza
Güneş yolumun Sonunda
Aydınlansa yolum ışığıyla
Her kanat çırpışımda
Aşk gelince
Dolanır kelimeler dilinde
Saklanır melekler gülüşünde
Bir tebessüm alır götürür seni cennete
Aşk gelince
Fırsat kollar pusuda sinsice
Ya da hiç gelme
Kal orada
Belki alışırım yokluğuna
Unuturum kokunu
Anılar zaten silinir bir süre sonra
Başkaları kazınır aklıma
Papatya falı gibi hayatım
Sadece iki şıkım
Ya yokum ya da varım
Yok başka seçme şansım
Yok kimseye isyanım
Kaderim der yaşarım
Erkeklerde ağlar
Saklama göz yaşını
Bırak aksın içindeki acı
Bilirim aşk acıtır insanı
Bilirim ayrılığın acısını
Eğme başını
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!