Piya Şiiri - Umut Bağcı

Bazen tüm bu aydınlıktan kaçıp gölgesine sığındığım kadın.
Bazen gülüşüyle hayat bulduğum küçük çocuk.
Bazen de kocaman yüreğiyle yaralarıma üfleyen kahraman.
Ve benim..
Hep içimde...

Bak yine düştü gökten utangaç yıldızlar...
Penceremden sızıverdi bir ışık hüzmesi.
Huzurlu uykular dileyerek uyutacak beni bu masal, biliyorum..
Kelimeler birer birer saklanıyor kuytulara..
Çizgiler de siliniyor gibi..

Ve bir el uzanıyor omuzlarıma...
Sönüyor şehrin tüm ışıkları…