Tesettüre bürünmüş bir fahişe gibi zaman
Saklıyor gerçek yüzünü ve gerçekleri
Düşürüyor tuzağına nefsine uyanları
Cezbediyor, işveli bakışlarla
Göz boyuyor, kendini ucuzlatarak
Zaman, aklına giriyor insanın
Zamandan çok ne var, savsatasını kullanarak
Ucuzlatıyor kendini uç kuruşa satarak
Kanıyor ve hükmü veriyor insan
“Daha çok zamanım var” sonra yaparım diyerek
Oysa zaman, en çok yaptığı hileyi yapıyor
En kıymetli hazineyi, kendini bizden saklıyor
Bu gerçeği anladığında insan
Çoktan geçip gitmiş oluyor, zaman
Artık hiçbir şeyi düzeltmeye de yetmiyor zaman
Geç kaldığını geç olsa da anlıyor insan
Yüzünde acı bir tebessümle kala kalıyor
Derin düşüncelere dalıyor
Giriyor, keşkelerin pişmanlıkların kapısından
Kayıp gidiyor ömrü, parmaklarının arasından
Tutamıyor zamanı, geride gelmiyor bahar
Artık ömründe hüzün var, ömründe sonbahar
Giden gitti artık, pişman olmak neye yarar
Ardından göz yaşı dökmek neye yarar!..
Sebati Manav 21 Ekim 2025
Sebati Manav
Kayıt Tarihi : 27.11.2025 13:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!