Pisagor’un Kupası Şiiri - Mesut Yüksel

Helen’de Pisagor,
ders verirken öğrencilerine,
felsefenin derin sularında
çıplak ayakla yürüyen bir bilgeydi.

Kadim bilgi,
zihinlere bir ışık sağanağıydı;
matematiğin kusursuz dengesinde
evren yeniden kuruluyordu.

Bir kupa uzattı sonra.
Hırs diz çöktü, içine doldu.
Sınır aşıldı, ölçü bozuldu.

Sessizlik konuştu
ve fazlalık,
İnce bir şırıltı ile
toprağa aktı.

Açgözlülük
kendi zehrinde boğuldu.
Edep geri çekildi,
etik çatladı.

Sabır,
mermer bir sessizliğe dönüştü;
zaman, o eşikte dondu kaldı.

İbret, gözlerdeki karanlığı sökerken
sözün büyüsü geri çekildi.
Adalet,
o boşlukta
taş kesilip anıtlaştı.