Yaşamayan bilmez ölümün ne denli hasret koktuğunu..
Öyle bir kokudur ki istemezsin ama iliklerine kadar çekersin.
Öyle bir hasrettir ki mıh gibi aklında, kişilik gibi karakterinde,
Bir ton gibi omuzlarında, bir ömür gibi yüreğindedir...
Bilmezler sensiz gülüşlerimin yaralarını...
Ben bir adamı sevdim..
Hemde öyle böyle değil taparcasına
Yıllar sonra o olduğunu sanarak deli gibi sevdim.
Ben bir adamı sevdim..
Yüreğini, hayallerini, çılgınlığını sevdim.
Onun yaşadığı şehri sevebileceğimi sevdim.
Bugün ilk defa aynada karşılaştım kendimle
Nihayet yüzleşebiliyorum seninle..
Seni görürdüm ya aynalarda daha önce
Ne öfkem kalmış ne asaletim
Yitirmişim benliğimi…
Koskoca 19 yıl...
Sanma ki sensiz geçti.
Her günümde her gecemde, her mutluluğumda her acımda yanımda değildin ama hep aklımdaydın.
İnsanlar sevgisiz, ben sensiz hiç yaşamadım Baba.
Gidişin dün gibi aklımda.
Seninle yaşadığım sayılı günleri nasıl unutabilirim ki Baba?
Sanmıştım ki
Hangi yolculuğa çıkarsam çıkayım
Varacağım son istasyon sensin
Sanmıştım ki
Dalıp gittiğim tüm şarkılar
Bana seni hatırlatıyor
Sensiz bir gün...
Çok enteresan
Sanki bundan sonraki günlerimi sana adamışım.
Ne çabuk sığdırmışım seni yüreğime...
Ben bile şaşırıyorum halime..
Kalbim nasıl üşüyor bilemezsin
24 Mayıs 1992 günlerden Pazar.
Çok güldük, güzel eğlendik ya değdi nazar..
Gökyüzü şaha kalktı bizimle birlikte
Ağladık toprağa koyana kadar..
Ömrümüze doğdu zifiri karanlık
Güneş and içti doğmamaya aldı helallık..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!