Yolumu kaybetmiş gibi
Hissediyorum kendimi..
Ama nedense;
Bir güven içindeyim.
Yeni bir sırra açıldığım bu zamanlar,
Ölüp gitmek istesem de,
Hayat beni çekiyor kendine.
Birden dur dedi bana kalbim.
Sen bunu yapmamalısın..! !
Kendini aşağıda görmeyi sen,
Yalnızlığı dost edinmeyi de ben,
Haketmiyoruz.
Hani kendine gülerek derdin ya?
İsmin gibi olacağını..
Hep böyle anılmak isterdin ya..
Nerede şimdi o ahdler?
Tamam, hüzün şarkılarını yine dinle,
Yine ağla, yine yaz,
Yine benim hatrımı sor ama,
Pes etme! !
Ve unutma,
Mutluluğun yalnız senin elinde..
Bundan sonra kalem elimden düştü
Gözyaşlarım ve
Yanaklarımdaki tebessüm gibi..
Gururlandım..
Ne mutlu ki,
Böyle pes etmez bir kalp vermiş
Yaradan bana..
Kayıt Tarihi : 29.3.2009 14:35:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!