Haydi ot gibi yaşayalım.
Yapraklarımız dökülünce yeniden açalım.
Öylece duralım ama faydamız olsun insanlığa.
Bir ucunda sen bir ucunda ben;
Ne senden vazgeçebildim ne kendimden
Bir ucunda aşk bir ucunda gurur;
Sana yazılır şiirler şarkılar
Sadece cilvelisin İstanbul
Herkes buna kanar.
Anlatılmaz yaşanırsın
Coşkun rüyalar
Sadece güzelsin İstanbul
Benim bir kalemim var satırlara, sayfalara sığmayan.
Konuşmadan anlatan, sessizce çığlıklar atan.
Benim ünlemim var haykıran,
Sanat bazen bir tuvalin içinde saklanmışı sobelemektir.
Sanat özgürlüktür
bazen bir heykelde.
Bazense bir heykeli canlandırmaktır.
Bazen kelimelerin valsidir
notalar eşliğinde.
Bir ağaç kollarını gökyüzüne açmış Tanrıya dua ediyor.
Çizgi çizgi olmuş yüzü.
Torununu bekleyen bir dede gibi bayram şekerlerini toplamaya gelmelerini bekliyor.
Yaprakları dökülüyor ömrünün sonbaharında.
Eskiden dost olan rüzgarlar şimdi ürkütüyor.
Kuruyan elleri titriyor.
Gök gözlerinde şimşekler çakar.
Saçların Karadeniz olur dalga dalga
Yüreğinin derinliklerinde kaç orman yanar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!