...
bir pervane dönüyor 
kendi kaderine
gecenin kaybolmuş  sessizliğinde
bir tutku  bu biliyor
ya yatacak kendi ateşine
ya da 
sonsuza değin 
mahkum edecek ruhunu 
şeytani işlere
gitmek mi zor
kalmak mı bilmiyor
bir imkansızı yaşıyor
pervanenin kaderi bu
dilsiz bir itaatle boyun eğiyor
uzaklarda gördüğü tek ışığa gidiyor
yaşam denilen şey 
bir  imkansızlık biliyor
cılız 
ince 
şeffaf 
tülden kanatları
taşıyamadığıyla  yükleniyor
bütün gücünü toplayıp gidiyor
bir ömür onunki de
kısa görünse de size
uçuyor bildiği tek gerçeğe 
gidiyor
son ve ilk aşkına 
gidiyor 
kendi yangınına
gidiyor
ışığına…
Kayıt Tarihi : 25.4.2005 21:28:00
 
 
 
 
 Şiiri Değerlendir
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
 
 



Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!