Pertek Şiiri - Osman Kaya Malatya

Pertek’in önü dere,
Dutları sıra sıra,
Dut’ları kaynatmışlar,
Sermişler güneş yere.

Pertek’in Sürgeç dağı,
Görmüştür geçmiş çağı,
Asırlık yüce dutlar,
Sarmışlar bahçe bağı.

Pertek’in suyu serin,
Dutlara suyu verin,
Tatları bala benzer,
Pertek’te pestillerin.

Karamık dolu dolu,
Kapatmış cılga yolu,
Pertek’e hayat verir,
Keban barajı gölü.

Fatma ana un eler,
Etrafı una beler,
Pertek’in yaylasında,
Koyunla kuzu meler.

Pertek kalesi serin,
Mazisi eski derin,
Asırlara gidiyor,
Mimarı bu eserin.

Pertek’in yanı dağlar,
Suları coşar çağlar,
Çakırbahçe köyünde,
Yemyeşil bahçe bağlar.

Pertek bir güle benzer,
Pekmezi bala benzer,
Ballıdut, bahçeleri,
Yeşile ala benzer.

Pertek’in yolu kaya,
Kim atlı kimi yaya,
Abu hayat diyorlar,
Ulupınar’da suya.

Pertek’te açmış güller,
Dallarında bülbüller,
Pertek’in pekmezini,
Destan eylemiş diller.

Serin esiyor yeller,
Geçip gidiyor yıllar,
Pekmezin zorluğunu,
Ne bilecek yad eller.

Hasat Haziran, Temmuz,
Gelin verelim omuz,
Dutları kaynatalım,
Ortak olsun duamız.

Kuş konmuş dut dalına,
Çökmüş cılga yoluna,
Pertek’te pestil tadı,
Benzer arı balına.

Sesimi duyun beyler,
Pestil yapıyor köyler,
Pertek’in kara dutu,
Yolcuyu yoldan eyler.

Kaya der beyaz, kara,
Boy atmış her bir yere,
Pertek’in köylerinin,
Dutları sıra sıra.