Perşembe Kadını Şiiri - Nimet Öner

Perşembe Kadını

Çünkü o biraz yorgunluktur
Biraz iç çekiş
biraz da Cuma’ya tutunan son sabırdır
Bekleyişin en çok yakıştığı kadın
Perşembe Kadını
sustuğunda bile çığlık gibi duran bir bakıştır
Dünyaya tamam der içinden hâlâ biraz daha kal geçer
Çünkü gitmek
en çok kalmayı bilenleri yaralar

O, bir kadının gözlerinde biriken yağmurun
Perşembe akşamı başlayan tarafıdır
Henüz Cuma dualarına karışmamıştır hüznü
ama Salı’daki neşesi de yoktur artık

Balkonda bekleyen bir saksı çiçeği gibidir
susuz kalmış ama hâlâ yeşil
Çünkü umut
Perşembe Kadını’nın
vazgeçemediği tek mirastır

Yalnızlığını katık eder kahvesine
şeker yerine geçmiş anıları atar içine
İçtikçe
acı değil
kendini yudumlar sessizce

Perşembe Kadını
en çok yastıkta ağlar
çünkü gece
onunla konuşan tek şeydir o vakit

hep bir kapı aralığında tutar gözlerini
Bir ses
bir iz
bir dönüş ihtimali
Bunlar
Perşembe Kadını'nın
kendine bile itiraf edemediği dualarıdır

Ve bilir
Ertesi gün Cuma’dır
Belki affedilir o susmalar
belki tamamlanır o yarım kalmışlıkllar
belki bir dua tutar ellerini

Gün bu gündür
Bugün Perşembe
Ve Perşembe Kadını
beklemeyi en iyi bilen kadın olmaya mecburdur

Azra Nimet Öner