Perihan Pehlivan Şiirleri - Şair Perihan ...

(Girne de Boğaz köy şehitliğindeki şehitlerimizi saygı ile anıyorum)


Sene,
2004 mevsim, bahar.
Girne/Boğaz köy şehitliğini,

Bu kaçıncı hata
Kaçıncı iflah olmaz dava
Su, toprak ve hava
Ey! Âdem kızı
Güzel Havva….

Demirli, küçük bir pencere.
Eğildim, baktım karanlığa sessice.
İçim burkuldu, irkildim benliğime.
Utandım, niye bu zulüm, kalem tutan ellere.
Kara gözleri karşımda duruyor, öylece.
Dedi üzülme, zavallı çocuk!

Düşündüm de; Şunca yıldır yaşadığım şu yalan dünya az kahrımı çekmedi. Ondan ayrılmadan önce, yani henüz vakit varken, elim ayağım tutarken, tabii gözüm görüyor, aklım eriyorken bir veda mektubu yazmalıyım. Tüm insanlar gibi geçip giderken, bir virgül kadar da olsa ona teşekkür babında cümleler bırakmalıyım.
Ben, bir Temmuz ayının 22 sinde akşama ramak kala açmışım gözümü dünyaya. Annemle babam yemek yerken öğle vakti; anneciğim içini çekerek babama:
____Görüyor musun? Ekin biçiyorlar. Kışa hazırlık, erzak edecekler, sıcak umurlarında bile değil. Bu bizim dördüncü çocuğumuz. Tarla yok, bağ bahçe yok. Bu dar gelirimizle şu bozkırda; bu çocuklara nasıl aş, iş, eş bulacağız bilmiyorum.
_____ Allah kerimdir. Demiş babam.
Ve yıllar yılları kovalamış, üstüne üstlük birde hasta olmuş babam. İ şten çıkmış. Ne yapsın annem, kalkıp Samsun’a babasının yanına göçmüş. Tamı tamına beş çocuk ve hasta bir adam. Annem rahmetli işe girmiş. Derken babam da biraz toparlanmış, yine o vazgeçemediği bir türlü de onamadığı bakkallığına dönmüş.
Harıl gürül,var yok derken büyümüşüz işt.

Tembihat

Gelmeyeceksin asla oyuna
Döndürürler uysal mor koyuna
Dalmayacaksın haram suyuna
Çamura belenir çıkamazsın

** Gelir mi ***?

Bakıp dalsam, gözlerine
Mana veremedim sözlerine
Kahve sürdüm yürek közlerine
Sohbete, içmeye gelir mi acep

Boğazda bir evim olmalı
Uyanmalıyım bir dost martı sesine
Güneş doğmalı denizin sisine
Vapur düdüğüne demlenmeli çayım
Çarşaf gibi denize huzurlu bakmalıyım
Bir evim olmalı boğazda

Bak güneşe, sarı.
Deniz, mavi.
Gök yüzü havai.
Yeşil yaprak,
Gri toprak.
Kırmızı bayrak.

Mutluluk diliyorum
Bir şey söylemiyorum
Giden gelmez biliyorum
Sana mutluluklar diliyorum

Saçlarıma denk değil zaman

OTİZM (otistik çocuklara itaf edilmiştir)

Onu bir orman köyünün kıyısında tanıdım. Şirin güzel bir göçmen köyüydü. Yeni aldığımız evimizin bulunduğu site buraya bin iki yüz metre yürüme mesafesindeydi. Hareketli bir Kıbrıs yaşamından sonra sakin huzurlu bir emeklilik istemiştik. Doğa güzeldi ama çevre o kadar iç açıcı değildi. Sonra yıllarca çalışmaya alışmış, sosyal hayatın tam ortasında çıkıp gelmiştik. Bir süre sonra sıkıldım belki de ben hareketli dolu, dolu yaşamayı seviyordum. Zira diğer aileler pek mutlu ve huzurlu bir hayatın tadını çıkarıyordu. Galiba ben birileri mutlu edince, birilerine iyilik yapınca daha mutlu oluyorum. Evet, evet ben bunu anladım daha fazla beklemedim yanı başımda bulunan köy okuluna uğradım bir öğleden sonrası.
Okul müdürü buranın ilçeye uzak olduğunu, ulaşımında zor olduğunu söylüyordu bu yüzden öğretmen açığı her zaman olur dedi. Ama şu an açık yok olursa ben sizi ararım bir telefon bırakın. Bir gün haber geldi. Kapıcı çocuklarını okula götürmüş müdür de onla haber yollamıştı. Hoca hanım bir okula uğrasın diye. Pek bir heyecanlandım altı yıldan sonra çalışmaya dönecektim ücret azdı ama benim derdim para değildi ki insanlara bir şeyler verebilmekti. Neyse sabah erkenden gittim ama, açık olan ikinci sınıftı. Ben yıllarca lisede, ortookulda çalışmıştım bu çocuklara faydalı olacağıma inanmadığım için hayır dedim. Ve ümidi kırılmış küçük çocuklar gibi solgun yüzle eve döndüm.
Bir hafta sonra okul müdürü beni yolda gördü. Hocam ben özel eğitim sınıfı açacağım çok ihtiyaç var, kabul ederseniz gelin dedi. Bir düşünüyüm dedim. Psikoloji her zaman ilgi alanım olmuştur. Çok iyi bir gözlemci ve dinleyiciyimdir. Sabrımı vermiştir Mevla. Aldığı sorumluluğu en iyisi ile yapmayı vazife edinirim. Başarısızlık pek uğramaz bu yüzden bana. Yapamayacağım işe el atmam zaten.
Okula gittim ertesi gün. Birkaç oğlan ve kız çocuğu zor öğrendikleri için rapor alınmıştı. Ram kurumu özel alt sınıfa yönlendirmişti. Başladım. Kara tahta, tebeşir. Ben müziğin çok katkısını düşünürüm iletişimde. Burada da bunu ön plana aldım. Çocuklara güzel şarkılarla dolu bir CD hazırladım. Müzik derslerinde tekli ya da gruplar halinde şarkılar söylettim, resim yaparken şarkı dinlettim. Oyun odası kurdum oyuncakları paylaşmayı, oyun kurmayı öğrettim. Sınıfta oturup kalkmayı, öz bakım becerilerini geliştirdim. Aileleri tek, tek çağırdım iç dünyalarına girdim, sorunlarını dinledim. Çocukların zihinsel sorunlarını araştırdım en azından onları da rahatlattım. Onlar bu hayatın bir parçasıydı ve bizde varız demeleri gerekiyordu. Bir yandan yazı çalışmaları yaptırdım. Kitap, broşür karıştırdım, Ram kurumunun açtığı kurslara katıldım. Diğer öğretmenlerin sorunlarını, başarılarını dinledim. Kısacası özel sınıf öğretmeni oldum çıktım.